Het gaat niet.

Het gaat niet meer, alles kost moeite en ik wil alleen maar slapen, slapen en nooit meer wakker worden. Gewoon dood, einde, klaar.

Alles gaat zo langzaam en duurt zo lang, 25 februari gaat de kliniek dicht en 24 februari heb ik een gesprek met iedereen om een plan op te stellen hoe nu verder. Ze willen me naar een eetstoorniskliniek (wil ik zelf ook) maar daar vinden ze me te complex en willen ze me alleen opnemen als ik een goed plan heb voor erna (persoonlijkheidsstoornis behandeling) dus dat is nog even spannend. Maar wat moet ik als ik 25 februari weer thuis zit en ze willen me niet opnemen of er is een lange wachtlijst? ik denk niet dat goed gaat. Een weekend thuis duurt nu soms al te lang. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoudt. Dit leven, die klote eetstoornis, klote depressie en borderline. Het wordt me allemaal te veel.

De eetstoornis staat nu op de voorgrond en ik word er zo gek van. Ik kan aan niets anders meer denken dan eten/niet-eten, kcal tellen, wegen etc. etc. Het is zo vermoeiend en ik sta op het punt van opgeven. Ik heb ook zo de neiging om gewoon te stoppen met eten, ik wil toch zo graag dood, waarom dan niet op deze manier? Is het tenminste tot die tijd ook lekker rustig in m'n hoofd.. Ookal weet ik dat dit het probleem niet oplost, het blijft rondspoken en de drang wordt groter en groter. Ik haat dit, ik haat mijn leven en ik haat mezelf.

Vanavond maar wat extra medicatie voor hopelijk een rustige nacht,

welstrusten allemaal,

Liefs Auroxe