Gedicht - Regen van verdriet

Het regent
Grote druppels vallen uit de hemel
vormen plassen in mijn ogen
Een traan rolt langs mijn wang omlaag

Ik sluit mijn ogen
Drijf mee met mijn gedachten
op het ruisen van de regen
Naar een tijd van lang geleden

Ik herinner me
de lichtjes in mijn ogen
In gedachten hoor ik ver weg
de echo van mijn lach

Waar is de tijd gebleven
dat het kind in mij nog leefde
een veilige wereld
zorgeloos bestaan

Ik open mijn ogen
en kijk naar buiten
Mijn hart huilt
En de hemel doet mee