Gedicht - Hartenzeer

Ik sta op het station
Te wachten op de trein
Om mij heen staan mensen
Zoals ik zou willen zijn
Ik voel de ogen prikken
Velen kijken me aan
Ik ken daar hun gedachten
Ik kan ze niet laten gaan
Ik voel me dikker worden
Mijn broek zit strak maar dicht
Hun blikken kunnen niet om me heen
Nog steeds op mij gericht
Er loopt een meisje voorbij
Zij is precies wat ik ook wil
Ik vergelijk ons op alle gebieden
Alles dat verschilt
De trein komt aan, ik stap in
Vervult met verdriet en pijn
Want iedereen die ook in stapt
Is zoals ik zou willen zijn