Een update

Hoi hoi,

zolang is het geleden dat ik hier geschreven heb. Maar het voelt wel heel erg fijn en vertrouwd weer. Alsof ik nooit weg geweest ben. Ookal gaat waarschijnlijk niemand dit lezen en is de hele weblog community uitgestorven, I don't fucking care!

Hoe het nu gaat?
Helaas kan ik niet zeggen dat het goed gaat. Ik ben al meer dan een jaar opgenomen in een kliniek voor autisme, waar ze er naar een half jaar achter kwamen dat ik geen autisme heb maar borderline en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Dus van daaruit gingen we op zoek naar een kliniek voor persoonlijkheidsproblematiek, maar in die zoektocht kwamen ze er hier achter dat mijn eetstoornis erger was dan ze dachten en toch wel erg op de voorgrond staat, en dat het mijn hele leven beheerst. Zodoende zijn we op zoek gegaan naar een kliniek voor eetstoornissen en maandag heb ik een intake in Helmond bij het ggz. Ik vind het doodeng, maar ik wil ook weer weg, echt waar, ik wil dit niet meer, een leven als dit is geen leven te noemen, het is een dwangmatige manier van overleven. En ik wil er vanaf. Hoe eng en moeilijk dat ook gaat worden. En hoe bang ik ook ben, bang voor controle verlies, voor gewichtstoename, voor de toekomst, voor volwassenheid, maar vooral, voor het leven.
Naast de kliniek waar ik nu zit heb ik in 2015 3x met een IBS op een gesloten afdeling gezeten omdat ik te suicidaal was om op de open afdeling te blijven. En hoe het nu gaat? Ik ben ontzettend bang om dit weer mee te maken, ik heb er werkelijk nog steeds nachtmerries van. Maar ik heb ergens zo'n vaag gevoel of vermoeden dat het niet lang duurt voor ik dit weer ga meemaken. Ik weet niet waarom, maar ik voel me zo slecht de laatste weken, ook omdat ik zo slecht eet natuurlijk, maar qua stemming en suicidale gedachten gaat het werkelijk heel slecht. Ik wil gewoon rust, en dat lijkt alleen de dood te kunnen bieden. Ik weet, dit is niet de oplossing, en ik moet blijven vechten, dat doe ik ook, als ik niet vocht zat ik hier nu niet. Maar het wordt weer moeilijker en moeilijker en ik weet niet hoe lang ik het nog volhoudt, hoelang het nog duurt voordat ik de controle weer dreig te verliezen. En het stomme is, ik kan dit wel met de verpleging bespreken, maar dan gaan ze zich weer zorgen maken (doen ze trouwens al) en dan is de kans op een IBS alleen maar groter. I really don't know what to do.. Gelukkig is daar het papier (of in dit geval internet) waar ik al m'n gedachten neer kan zetten zonder dat mensen oordelen en zonder concequenties.

Hoe het eten nu gaat?
Tja, zou je dat willen weten? Zou ik het vertellen? Zoveel schaamte, zoveel angst, zoveel vooroordelen. I don't know.
Maar aangezien ik het kwijt moet aan iets of iemand die niet oordeelt vertel ik het toch maar.
Eten gaat ronduit slecht. Ik ben in 2 maanden 7 kg afgevallen wat de arts toch wel zorgelijk vond waardoor eigenlijk aan het licht kwam hoe erg ik nog in m'n eetstoornis zit. Dus nu heb ik maandag dus een intake was ik super eng vind. Daarnaast heb ik afspraken met een dietiste en vragen ze me iedere week om m'n gewicht en moet ik iedere twee weken bloed laten prikken. Dus wat dat betreft houden ze me wel in de gaten, maar of ik dat fijn vind? Ergens wel. Ik wil graag de hulp die ze me bieden aannemen, ookal wordt m'n eetstoornis er niet minder op. Daarnaast vind ik het vreselijk en wil ik alle controle zelf houden.
Mijn ontbijt bijvoorbeeld moest ik uitbreiden van 100 ml. sojamelk met 10 gr. brinta naar 150 ml. en 15 gr.. Dat is een maand geleden afgesproken en volgens mij heb ik het precies 3x gedaan, 3x van de zoveeel dagen dat dat me gelukt is, dat voelt echt als falen, maar ook als controle. Een eetstoornis slingert je echt tussen twee opvattingen. Zwaar vermoeiend. Daarnaast mocht ik niet onder de 54 kg komen en dat is m'n gewicht nu ongeveer dus ik mag echt niet nog meer afvallen anders moet ik weer gaan uitbreiden enzo. Maar de laatste weken is m'n gewicht sowiewo redelijk stabiel door de feestdagen. Ik heb echt abnormaal veel gegeten, maar wel gecompenseerd dus mijn lichaam moet weer even aclimatiseren ofzo. I don't know. En de laatste dagen ook weer veel last van eetbuien en braken door de spanningen voor maandag. Hopelijk wordt dat wel weer wat minder na maandag want ik word er echt gek van, en het is zo vermoeiend. Ik had al geen energie (ik zakte gewoon random midden op de dag in elkaar enzo) maar door die eetbuien en braken wordt het alleen maar erger, en daarbij is dat ook niet goed voor m'n stemming en suicidaliteit. Ik voel me hierdoor zo slecht en ik wil alleen maar slapen, eten/braken en doodgaan. Ik zie het leven, alles, gewoon niet meer zitten op het moment. Ik heb gewoon geen doel in mijn leven en ik wil me gewoon overgeven aan die eetstoornis, en het gewoon mijn leven laten nemen. Maar nee, dat mag niet, ik moet vechten, tot het eind.

Nu zullen we eerst maar eens de intake afwachten, ik ben benieuwt.
Wie weet tot dit weekend en anders fijn weekend!
Liefs, Aurore