Dinsdag 22 juli 2014 - Hulpverlening, afspraken, opname en uiteten

Goede avond allemaal,

Is het eigenlijk goede avond of goeden avond? I don't know haha.
Goed, het is volgens mij ongeveer een week geleden dat ik heb geschreven, terwijl ik van plan was hier vaker te schrijven? nouja, het is iniedergeval vaker dan de afgelopen tijd toen ik hier een half jaar ofzo niet meer geweest ben.

Vanavond had ik weer een afspraak met m'n psycholoog bij het ggz, weer met m'n ouders erbij *zucht*. Okay, ik heb inieder geval gezecht dat ik sowieso het 'ziekenhuisje aan huis'  idee niet zag zitten en daar sowieso niet aan mee ga werken, ze kunnen echt oprotten met hun ideeen. Serieus? Ik probeer 'm uit te leggen wat voor een slechte band ik met m'n ouders heb (met hun erbij dus..) en dat er in het verleden dingen gebeurt zijn die ik ze niet zomaar kan vergeven, dat ik mijn eetstoornis en controle gewoon niet in hun handen kan geven. Dat kan ik gewoon niet. Dus, ik 'koos'  voor opname. Nouja, ik weet dat wanneer ik daar 1 dag zit, ik alweer weg wil, maar ik weet dat het het beste is, en het leven dat ik nu heb is geen leven, het is meer een manier van overleven. M'n psycholoog zou dus gaan onderzoeken naar klinieken in Nederland, die mij eventueel zou willen opnemen. Ik ben benieuwt, ik vraag me echt af welke kliniek mij nou zou willen. Iedere kliniek of instelling faalt erin mij te helpen, en dat is stom want ik heb een hekel aan m'n eetstoornis, maar ik weet gewoon niet hoe ik 'm los kan laten. Pff, kutleven :'D
Daarnaast hebben we het gehad over 'overbrugging' tot ik eventueel opgenomen kan worden. Want ik heb nu totaal geen dagbesteding, ik voel me de hele dag depressief en somber en ik wil alleen maar dood. Ik heb nergens energie voor en werken houd ik ook niet vol. Nu wil m'n psych dus gaan kijken voor vrijwilligerswerk (wss iets met dieren omdat ik aangaf dat ik dat wel wilde) dus dat wilde ik wel proberen. Nouja, ik wil me beter voelen en kunnen genieten van het leven en gewoon blij kunnen zijn, maar ik weet gewoon niet hoe. Het liefst geef ik het op en ga ik gewoon dood. Dan heb ik eindelijk rust en hoef ik niet meer te vechten.
Naast de dagbesteding hebben we gekeken naar m'n eetpatroon waar ik misschien al wat stapjes in kan zetten. M'n moeder kwam met het idee van een boterham als ontbijt (normaal eet ik 2 crackers of fruit) want daar zit ze altijd over te zeuren, serieus zeg, wat hebben Nederlanders toch met brood? Maargoed, ik ging akkoord, ik ga het inieder geval proberen, hoe eng het ook is om brood te eten. En mijn eigen idee was om als ochtend en middag tussendoortje fruit te eten, omdat ik weet dat ik meer eetmomenten moet krijgen en dit wel een goed begin is. Dus, 's ochtends 1 boterham, tussendoor 1 stuk fruit, 's middags 2 crackers (hoefde ik nog niks aan te veranderen), tussendoor 1 stuk fruit en 's avonds beetje avondeten (zelfde als altijd). Dus wordt een grote uitdaging morgen, en eigenlijk, hoe langer ik erover nadenk, hoe meer de moed me in de schoenen zakt, het klinkt echt als een enorme drempel en een meeeega stap om in 1x te zetten, ik heb nu gewooon zo'n knoop in m'n maag en ben misselijk van de 'zenuwen' voor morgen. Dit komt ook deels omdat ik morgen avond uit eten ga met de hele familie bij een grieks tapas restaurant, m'n oma wordt morgen namelijk 80 dus wilden we d'r verrassen met een etentje. Helaas is tapas echt iets wat ik heel erg eng vind, omdat je allemaal kleine hapjes hebt en ik superbang ben om het overzicht kwijt te raken en door te schieten en te veel te eten, of gewoon niet kan controleren hoeveel kcal ik binnen heb gekregen etc. Maarja, ik doe het voor m'n oma, dat is m'n motivatie. Ik gun m'n oma een mooie verjaardag dus ik mag het niet verpesten.
Naast de afspraken over het eten moest ik afspreken dat ik het wegen zou afbouwen, van iedere dag naar 3x per week, hopelijk lukt het. Want soms leidt minder wegen tot vermijding van de weegschaal en dat is ook weer niet positief. Okay, hopelijk heeft m'n psych volgende week wat nieuws en is er wat meer duidelijkheid.

Vandaag was echt een slechte dag, ik heb geen eens een echte maaltijd gegeten. 's ochtends had ik een 'crackers met kaas'-binge waarnaar ik gebraakt had en een liter water had gedronken, daarna ben ik gaan wandelen, voor een uur. Ik had vanacht trouwens ook superslecht geslapen dus voelde me echt een zombie, en ik had superveel stress voor vanavond (ggz) en morgen (uiteten) dus ik ging naar de supermarkt en kocht eetbui-voedsel, om vervolgens nog een binge te hebben en weer te braken en te sporten enzo (ik probeer geen lax meer te kopen btw). Na het braken ging ik wat filmpjes kijken op youtube en skipte ik de lunch (ik had immers al 'gegeten'). Toen ging ik weer naar de stad want ik had echt zin in energy light, okay, van braken raak je echt dehydrated, en dat is zo'n kut gevoel! Ik heb echt een hekel aan dorst, en zeker als het niet weg gaat. We moesten vandaag ook vroeg eten en dat avondeten was 1 gekookte aardappelen, kidney bonen en een kipschnitzel. Ik weet dat het te weinig is, maar het was het enige wat vandaag nog enigszins op een maaltijd leek. Na het eten meteen naar het ggz gereden voor het gesprek, waar ik heel erg tegenop zag, ik had totaal geen zin in weer een gesprek met m'n ouders erbij.. 's avonds voelde ik me zo eenzaam en verloren dat ik hetgeen wat ik nog over had van 's middags maar opgegeten heb (tja, het is echt zo'n verschrikkelijke vicuele cirkel), en weer gebraakt natuurlijk. Eigenlijk wilde ik niet weer eten en braken, maar ik dacht ' als ik het nu eet is het rustig in m'n hoofd en kan ik morgen goed de dag beginnen en me aan m'n afspraken houden zonder teveel triggers' (m'n geld om eten te kopen is namelijk wel op). Morgen vraag ik alleen wel even wat geld aan mama voor fruit (dat hebben we niet meer), anders looopt gelijk m'n eetplanning alweer in de war. Wat zorgt voor chaos, wat zich weer uit in destructief gedrag als eetbuien, braken, automutileren, over-excercising etc. Ik moet trouwens ook weer een eetdagboek bij gaan houden, waar ik totaal geen zin in heb, ik schaam me dood voor hetgeen wat ik eet, zelfs als het te weinig is.. Kut eetstoornis, kut depressie, kut leven.
Ik hoop dat het morgen gaat lukken, en ik hoop dat ik morgen avond nog tijd heb om te schrijven.

Good night,
lots of love,
Aurore